၁၉၅၀ျပည့္နွစ္ လြတ္လပ္ေရးေန႔တြင္နိုင္ငံေတာ္အစိုးရမွ`သူရ´´ဘြဲ႔ခ်ီးျမွင့္ေပးအပ္ခဲ႔သူအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးရွိခဲ႔ပါသည္။

၁၉၅၀ျပည့္နွစ္ လြတ္လပ္ေရးေန႔တြင္နိုင္ငံေတာ္အစိုးရမွ`သူရ´´ဘြဲ႔ခ်ီးျမွင့္ေပးအပ္ခဲ႔သူအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးရွိခဲ႔ပါသည္။

ျမန္မာ့တပ္မေတာ္နွင့္ျမန္မာနိုင္ငံတြင္တစ္ဦးတည္းေသာအမ်ိဳးသမီး``သူရ´´ဘြဲ႔ပိုင္ရွင္ျဖစ္ပါသည္။၎မွာထားဝယ္သူမေလး``သူရမခ်စ္ပို´´ျဖစ္ပါသည္။

မခ်စ္ပိုကို၁၉၀၇ခုနွစ္တြင္ထားဝယ္ျမိဳ ႔တြင္ေမြးဖြား၍ထားဝယ္ျမိဳ ႔တြင္ပင္ၾကီးျပင္းခဲ႔သည္။

မခ်စ္ပိုသည္အသက္(၂၀)အရြယ္ ၁၉၂၇ခုနွစ္တြင္BEတပ္ထဲဝင္သြားေသာ ေမာင္ျဖစ္သူအားရွာေဖြရန္ထားဝယ္မွျပင္ဦးလြင္သို႔တစ္ဦးတည္းထြက္ခြာသြားခဲ႔ျပီး ျပင္ဦးလြင္ျမိဳ ႔ရွိ ဦးၾကြယ္•ေဒၚပုတို႔၏ေမြးစားသမီးကဲ႔သို႔ခ်စ္ျခင္းကိုရ႐ွိကာ၎အိမ္တြင္ဆက္လက္
ေနထိုင္သြားေလသည္။ထို႔ေနာက္ ဦးၾကြယ္•ေဒၚပုတို႔ႏွင့္ရင္းနီွးသူBEတပ္မွတပ္ၾကပ္လွေမာင္နွင့္လူငယ္သဘာဝခ်စ္ကြ်မ္းဝင္ကာအိမ္ေထာင္က်သြားေလေတာ့သည္။

မခ်စ္ပိုသည္BEတပ္မွစစ္သည္ျဖင့္အိမ္ေထာင္က်ျပီးေနာက္……၁၉၄၉ခုနွစ္ေဖေဖၚဝါရီလ၂၁ရက္ေန႔တြင္ KNDOတပ္ဖြဲ႔မ်ားသည္ေမျမိဳ ႔(ယခုျပင္ဦးလြင္ျမိဳ ႔)အားအလစ္အငိုက္စီးနင္းသိမ္းပိုက္ေလသည္

ထိုအခ်ိန္ကေမျမိဳ ႔တြင္ ဗိုလ္မွဴးထင္ေပၚႏွင့္ဗိုလ္ၾကီးဘျဖဴဦးစီးေသာအမွတ္(၁)BEတပ္ခြဲနွင့္အမွတ္(၂)BEတပ္ခြဲတို႔သည္႐ရာလက္နက္ခဲယမ္းမ်ားသိမ္းဆည္းကာ လားရွိဳးဘက္သို႔ဆုတ္ခြာသြားခဲ႔ၾကသည္။

ထိုသို႔ဆုတ္ခြာသြားေသာတပ္မ်ားသည္လားရိွဳးတြင္ျပန္လည္စုဖြဲ႔ကာေမျမိဳ ႔သို႔ျပန္လည္ခ်ီတက္လာခဲ႔ၾကသည္။

ေမျမိဳ ႔ ေရခ်မ္းအိုးရြာဘက္တြင္တိမ္းေရွာက္ေနၾကေသာBEတပ္မွအရာရွိစစ္သည္မ်ားနွင့္က်န္တပ္ေပါင္းစံုမွတပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားသည္လည္းBEတပ္တြင္လာေရာက္ပူးေပါင္းၾကေလသည္။ထိုေနာက္…

တပ္ေပါင္းစုအင္အားျဖင့္ ေဖေဖၚဝါရီလ (၂၄)ရက္ေန႔တြင္ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ခဲ႔ရာ BEတပ္ကုန္း(ယခု ေမျမိဳ ႔အင္ဂ်င္နီယာတပ္)ေနရာကိုျပန္လည္သိမ္းပိုက္ရရွိခဲ႔ျပီးလက္နက္ခဲယမ္းမ်ားကိုပါရွိခဲ႔ေလသည္။ထို႔အျပင္ ျမိဳ ႔တြင္းတိုက္ပြဲအျဖစ္ဆက္လက္တိုက္ခိုက္ေသာတပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားသည္လည္း ေမျမိဳ ႔-လားရွိဳးလမ္းတေလွ်ာက္ ျမိဳ ႔မရုပ္ရွင္ရံုအထိသိမ္းပိုက္လိုက္နိုင္ခဲ႔သည္။

အင္ဂ်င္နီယာတပ္မွဦးေဆာင္ကာေမျမိဳ ႔ကိုျပန္လည္တိုက္ခိုက္ခဲ႔ေသာ ေဖေဖၚဝါရီ(၂၄)ရက္ေန႔အားBEတပ္ဖြဲ႔(ေခၚ)အင္ဂ်င္နီယာတပ္ဖြဲ႔ေန႔အျဖစ္ဂုဏ္ျပဳမွတ္တမ္းတင္ခဲ႔ေလသည္။

ထိုသို႔……ေဖေဖၚဝါရီ(၂၄)ရက္တြင္စခန္းမ်ား႐ွိျပီးျဖစ္ေသာ္လည္းျမိဳ ႔တြင္းတိုက္ပြဲမ်ားဆက္လက္ျဖစ္ပြားဆဲျဖစ္ျပီးတဖက္နွင့္တဖက္ေျခကုတ္စခန္းမ်ားကိုအားျပဳကာအဖြဲ႔ငယ္မ်ားေစလႊတ္၍အျပန္အလွန္သတင္းေထာက္လွမ္းတိုက္ခိုက္ေနၾကေလသည္။

ျမိဳ ႔ေပၚတြင္လည္းေလ့က်င့္မႈမရွိေသာအရပ္သားမ်ားသည္ပင္ရရာလက္နက္စြဲကိုင္ျပီးတပ္နွင့္ပူေပါင္းတိုက္ပြဲဝင္ၾကေလသည္။

ဤအေျခအေနတြင္ခက္ခဲေသာကိစၥရပ္တစ္ခုမွာရန္သူသတင္းေထာက္လွမ္းေရးရရွိေရးပင္ျဖစ္သည္။ထိုစဥ္ကBEDTကုန္းမွထြက္လိုက္သည္နွင့္ရန္သူသည္ေယာက်ၤားမွန္သမွ်အားဖမ္းဆီးျခင္း သို႔မဟုတ္ ပစ္ခတ္ျခင္းမ်ားျပဳလုပ္လွ်က္ရွိျပီးမိန္းမမ်ားမွာေစ်းေရာင္းျခင္းႏြားေက်ာင္းျခင္းမ်ားျဖင့္ဝင္ထြက္လွ်က္ရွိေလသည္။BEတပ္ဦးစီးေသာတပ္ေပါင္းစုအတြက္အခက္အခဲျဖစ္ေပၚလွ်က္ရွိေသာသတင္းေထာက္လွမ္း႐ွိေရးအတြက္မိမိဆႏၵအေလ်ာက္ တာဝန္ယူလိုက္သူမွာထားဝယ္သူမေလး``မခ်စ္ပို´´ပင္ျဖစ္ပါသည္။မခ်စ္ပိုသည္ထားဝယ္သူျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္စကားေျပာလွ်င္အသံဝဲျပီးအသားမျဖဴမညိဳ၊မ်က္နွာေလးေထာင့္စပ္စပ္အရပ္ငါးေပသံုးလက္မခန္႔ရွိသည္။စကားေျပာလွ်င္ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာတတ္သျဖင့္လုပ္စရာရွိလွ်င္ျပတ္ျပတ္သားသားလုပ္မည့္သေဘာကိုေဆာင္ေလသည္။ မခ်စ္ပို၏ေယာကၤ်ားျဖစ္သူတပ္ၾကပ္လွေမာင္အပါအဝင္အင္ဂ်င္နီယာတပ္ဖြဲ႔မ်ားသည္ေလ့က်င့္ေရးတပ္ကုန္းတြင္ရင္ဆိုင္ထားစဥ္တစ္ဖက္နွင့္တဖက္အဖြဲ႔ငယ္မ်ားျဖင့္အျပန္အလွန္ပစ္ခတ္ၾကရာမွတပ္ၾကပ္လွေမာင္အားေသနတ္ထိမွန္ကာဒဏ္ရာ႐ွိခဲ႔ေလသည္။

မခ်စ္ပိုသည္ဓားတိုတလက္နွင့္လက္ပစ္ဗံုးတို႔ယူေဆာင္ကာ ခေမာက္ေဆာင္းကာ၊တုတ္တေခ်ာင္း၊လြယ္အိပ္တလံုးတို႔ျဖင့္ႏြားေက်ာင္းသမားပံုသ႑ာန္ျဖင့္DKDOတပ္မ်ားတပ္စြဲထားေသာေမျမိဳ႔ေလ့က်င့္ေရးတပ္ကုန္း၊ေဆးတပ္ကုန္းမ်ားဘက္သို႔နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ဝင္ေရာက္ကာ ရန္သူ၏လက္နက္ၾကီးမ်ားထားရွိရာေနရာ၊ကြပ္ကဲေရးရံုးတည္ေနရာနွင့္အျခားေထာက္လွမ္းေရးလုပ္ငန္းမ်ားကိုလည္းလုပ္ေဆာင္ခဲ႔ေလသည္။

ရန္သူသည္ႏြားတစ္အုပ္နွင့္မခ်စ္ပိုအားႏြားေက်ာင္းေနသည္ဟုသာထင္ေနၾကေလသည္။ မခ်စ္ပိုသည္ႏြားေက်ာင္းရင္းျဖင့္ရန္သူလက္နက္ၾကီးပစ္ကူေနရာမ်ား၊စစ္ေသနတ္ၾကီးမ်ားခ်ထားသည့္ေနရာမ်ားအားတပ္ဖြဲ႔ထံသတင္းျပန္လည္ပို႔ေပးနိုင္ခဲ႔ေလသည္။တခါတရံရန္သူအဖြဲ႔ငယ္သံုးေလးဦးခန္႔ေတြ႔ဆံုစဥ္အခြင့္သာပါကလက္ပစ္ဗံုးျဖင့္တိုက္ခိုက္လာခဲ႔ရာရန္သူတပ္ဖြဲ႔မ်ားအေတာ္ပင္အထိနာခဲ႔ေလသည္။စစ္ဆင္ေရးတြင္က်င္လည္လာေသာ မခ်စ္ပိုသည္လက္ရွိလုပ္ေဆာင္ခ်က္အားအားမလိုအားမရျဖစ္ကာထမီအစားေဘာင္းဘီဝတ္လိုေၾကာင္းေနရာတိုင္းသံုးမရေသာလက္ပစ္ဗံုးအစားေသနတ္တပ္ဆင္ေပးရန္နွင့္ေန႔ခင္းဘက္တြင္ေထာက္လွမ္းရရွိခဲ႔ေသာေနရာမ်ားအားညဘက္တြင္တပ္ဖြဲ႔ႏွင့္အတူလိုက္ပါတိုက္ခိုက္လိုေၾကာင္းတင္ျပခဲ႔ေလသည္။

မခ်စ္ပို၏တင္ျပခ်က္အားဗိုလ္ၾကီးဘျဖဴမွသေဘာတူကာရိုင္ဖယ္ျဖင့္အဆင္မေျပနိုင္သျဖင့္မခ်စ္ပိုအားေျခာက္လံုးျပဴးထုတ္ေပးလိုက္သည္။ မခ်စ္ပိုသည္ေန႔ခင္းဘက္တြင္သတင္းေထာက္လွမ္း၍ညဘက္တြင္ညတိုက္ပြဲမ်ားဆက္လက္ဆင္ႏႊဲၾကေလသည္။ မခ်စ္ပိုပါဝင္ေသာတပ္ဖြဲ႔၏တိုက္ခိုက္မႈမ်ားေၾကာင့္KNDOအဖြဲ႔မ်ားမွာမ်ားစြာအထိနာခဲ႔ေလသည္။ထို႔ေနာက္……
ေထာက္ပံ႔ေရးကုန္းသို႔ဝင္စီးေသာညတြင္ကားမခ်စ္ပိုကိုထိမွန္ေလေတာ့သည္။ ေန႔ခင္းဘက္ကမခ်စ္ပိုဝင္ေရာက္ေထာက္လွမ္းရရွိခဲ႔သည့္လက္နတ္ၾကီးေနရာအားတပ္ဖြဲ႔မွေနာက္ပိုင္းမွေမာ္တာျဖင့္ဦးနွိမ္ပစ္ခတ္ထားျပီး…မခ်စ္ပိုပါဝင္ေသာအဖြဲ႔ကရန္သူ၏ခံစစ္စည္းထဲသို႔အတင္းထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္သြားၾကေလသည္။ရန္သူမ်ားေခါင္းမေထာင္နိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္စစ္သည္မ်ားကလွံစြပ္ျဖင့္တက္ထိုးရန္ျပင္ဆင္ၾကေလရာ…မခ်စ္ပိုကလက္မခံပဲလက္ပစ္ဗံုးျဖင့္ပစ္မည္ဟုဆိုကာလွိမ့္၍ခ်ည္းကပ္သြားေလသည္။မခ်စ္ပိုအပစ္မခံရေစရန္စစ္သည္မ်ားကကာပစ္ပစ္ေပးရင္းေယာင္ျပလႈပ္ရွားမႈမ်ားျပဳလုပ္ေပးၾကေလသည္။ရန္သူေသနတ္သံမ်ားရပ္ဆဲသြားခဲ႔ျပန္ေလသည္။မခ်စ္ပိုကားထပ္မံလက္စြမ္းျပခဲ႔ျပန္ေလသည္။

ခ်ည္းကပ္မ်ဥ္းမွျပန္အထြက္တြင္မခ်စ္ပိုကိုလွိမ့္ေမွာက္ျပီးဆုတ္ခဲ႔ရန္ေျပာေသာ္လည္းရန္သူအားအထင္ေသးမိကာမတ္တပ္ျပန္လာခဲ႔ျခင္းေၾကာင့္…ရန္သူေသနတ္သံတစ္ခ်က္ထြက္ေပၚလာျပီးမခ်စ္ပိုဗိုက္ကိုလက္နွင့္ဖိကာလဲက်သြားခဲ႔ရေလသည္။

 မခ်စ္ပိုကားသတိၱေကာင္းလွေပသည္။ဒဏ္ရာရသည့္တိုင္ညည္းညဴျခင္းမရွိ၊ဗိုက္ကိုအဝတ္ျဖင့္ပတ္ျပီးဖိထားေလသည္။

ရဲေဘာ္မ်ားမခ်စ္ပိုကိုေပြ႔ကာျမိဳ ႔ထဲဘက္သို႔ေခၚေဆာင္သြားၾကေလသည္။

 ထို႔ေနာက္…နယူေဆးတိုက္မွဆရာဝန္ေဒါက္တာဘရွင္ေရာက္ရွိလာျပီးမခ်စ္ပိုအားကားျဖင့္တင္ကာေဆးတိုက္တြင္ညတြင္းခ်င္းခြဲစိတ္ကုသေပးေလသည္။ ထို႔သို႔ခြဲစိတ္ကုသျပီးေသာအခ်ိန္တြင္KNDOအဖြဲ႔မ်ားကမသကၤာသျဖင့္ေဆးတိုက္သို႔လာေရာက္စစ္ေဆးၾကေၾကာင္းေဒါက္တာဘရွင္ကမင္ေသေသျဖင့္ေဟာက္လႊတ္ေသာေၾကာင့္ျပန္သြားၾကေၾကာင္းသိရွိရေလသည္။

ထိုအခ်ိန္ကေခတ္အေျခအေနရလွ်ပ္စစ္မီးနွင့္ေအာက္လင္းမီးမရွိျခင္းေၾကာင့္မခ်စ္ပို၏ဒဏ္ရာကိုဖေယာင္းတိုင္မီးျဖင့္ပင္ခြဲစိတ္ကုသေပးခဲ႔ေၾကာင္း ဒဏ္ရာအား၁၅ခ်က္ခန္႔ခ်ဳပ္ခဲ႔ရေၾကာင္းမခ်စ္ပိုသည္ထိုေဆးတိုက္မွာပင္တပတ္ခန္႔ပုန္းေအာင္းကာေဆးကုသေနခဲ႔ရေၾကာင္းအနာမက်က္ေသးမီမခ်စ္ပိုကျပန္ခ်င္လွျပီဆိုကာေမြးစာဖခင္ဦးၾကြယ္၏ေနအိမ္သို႔ျပန္ခဲ႔ေလသည္။

KNDOအဖြဲ႔မွဗိုလ္အဆင့္ရွိေသာေစာဘစံဆိုသူမွာ…ထံုးဘိုရပ္ထဲမွမခ်စ္ပုဆိုသူအမ်ိဳးသမီးနွင့္ပတ္သက္လွ်က္ရွိေၾကာင္း၊မခ်စ္ပုနွင့္ေစာဘစံ၏ယုတ္မာမႈမ်ားေၾကာင့္အရပ္ထဲမွတျခားမိန္းကေလးမ်ားမွာလည္းဖ်က္ဆီးခံခဲ႔ရသည္မ်ားလည္းရွိခဲ႔ေၾကာင့္၊ေစာဘစံ၏အေျမွာင္မယားမခ်စ္ပု၏လက္ေထာက္ခ်မႈေၾကာင့္ ေစာဘစံအဖြဲ႔သည္မခ်စ္ပိုကိုသိရွိသြားေလေတာ့သည္။

မခ်စ္ပို၏လွဳပ္ရွားမႈမ်ားအားေစာင့္ၾကည့္ကာေဆးတိုက္မွဆင္းျပီးဦးၾကြယ္၏အိမ္တြင္ပုန္းခိုေနထိုင္ေနေသာမခ်စ္ပိုအားေစာဘစံဦးေဆာင္ျပီးလက္နတ္ကိုင္ေလးငါးဦးခန္႔ျဖင့္မခ်စ္ပိုအားလာေရာက္ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားၾကေလေတာ့သည္။

မခ်စ္ပိုသည္ထြက္ေျပးရန္မၾကိဳးစား၊
ဓားတိုတေခ်ာင္းကိုဝွက္ကာလိုက္ပါသြားေလသည္။

ထိုရက္မ်ားတြင္ေမျမိဳ ႔ရွိBEတပ္မ်ားမွာမႏၲေလးသို႔ဆင့္ေခၚျခင္းခံရသျဖင့္ျပန္လည္းဆုတ္ခြာသြားၾကေလရာတပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ား၏ဇနီးနွင့္သားသမီးမ်ားကိုၾကည့္ရွဳေစာင့္ေရွာက္ထားနိုင္ျခင္းမရွိေတာ့သျဖင့္မိသားစုဝင္မ်ားမွာဟိုသည္ပုန္းေအာင္း၍ေနၾကရရွာေလသည္။

မခ်စ္ပိုမွာလည္းဒဏ္ရာမေပ်ာက္ကင္းေသးသျဖင့္က်န္ရစ္ခဲ႔ရမွအဖမ္းခံလိုက္ရျခင္းျဖစ္ေလသည္။KNDOအဖြဲ႔မ်ားသည္သာမန္စစ္သည္မိသားစုမ်ားကိုစိတ္ဝင္စားျခင္းမရွိဘဲ၎တို႔အားနည္းမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္တိုက္ခိုက္ကာဒုကၡေပးခဲ႔ေသာမခ်စ္ပိုကိုသာသဲၾကီးမဲၾကီး
လိုက္ရွာေနခဲ႔ၾကျခင္းျဖစ္ေလသည္။ မခ်စ္ပိုကိုေစာဘစံကသူ၏အေျမွာင္မယားမခ်စ္ပု၏ေနအိမ္သို႔ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားေလသည္။ထိုအခ်ိန္ကမခ်စ္ပိုတြင္အံပၸြားရွိျခင္းေၾကာင့္ဓား၊ေသနတ္ျပီးကာသူမကိုယ္တိုင္သာမကေနာက္ကလိုက္ပါၾကသူမ်ားသည္လည္းက်ည္ဆန္ထိမွန္ျခင္းမရွိဟုယံုၾကည္ေနၾကေလသည္။

ေစာဘစံ၏မယားမခ်စ္ပု၏ေနအိမ္သို႔ေရာက္သည္နွင့္မခ်စ္ပိုကိုဖမ္းခ်ဳပ္ကာသူမ၏အံသြားမ်ားကိုဓားျဖင့္ကလန္႔ထုတ္ၾကေလသည္။ မခ်စ္ပိုသည္အံသြားအပို(အံပြား)ပါသူတစ္ဦးျဖစ္သည္။

မခ်စ္ပိုသည္ဝွက္ယူလာေသာဓားတိုျဖင့္သြားႏွဳတ္ေနသူအားထိုးေလရာနွစ္ဦးထံဓားထိုးခံရကာေသဆံုးေလေတာ့သည္။

မခ်စ္ပို၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေၾကာင့္ေစာဘစံသည္မခံရပ္နိုင္ျဖစ္ကာေသနတ္ဆြဲ၍မခ်စ္ပိုအားတရစပ္ပစ္ခတ္ေလရာမခ်စ္ပိုမွာလဲက်သြားေလေတာ့သည္။ မခ်စ္ပိုသည္ဒဏ္ရာျပင္းထန္စြာရေနေသာ္လည္းအတန္ၾကာသည္အထိေသဆံုးျခင္းမရွိသျဖင့္အသက္ျပင္းသည္ဟုေျပာစမွတ္ျပဳၾကေလသည္။ ထို႔ေနာက္ေစာဘစံသည္မခ်စ္ပို၏အေလာင္းအားေရတြင္းထဲသို႔ပစ္ခ်လိုက္ေလသည္။

အေပၚမွအုတ္ခဲက်ိဳးမ်ား၊ပန္းအိုးကြဲမ်ားပစ္ခ်လိုက္ေလသည္။

ဤသို႔ျဖင့္အမ်ိဳးသမီးသူရဲေကာင္းမခ်စ္ပိုသည္(၈.၄.၄၉)ရက္ေန႔၊အသက္(၄၂)အရြယ္တြင္က်ဆံုးသြားရရွာေလသည္။ မခ်စ္ပိုက်ဆံုးေသာေန႔ရက္တြင္ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္လက္ေအာက္ခံတပ္မ်ားကမႏၲေလးျမိဳ ႔အားျပန္လည္သိမ္းပိုက္ေသာေန႔ျဖစ္ေလသည္။

ထို႔ေနာက္မခ်စ္ပိုေသဆံုးအျပီး(၃)ရက္ခန္႔အၾကာတြင္တပ္မ်ားျပန္လည္ေရာက္ရွိလာျပီးမခ်စ္ပို၏အေလာင္းအားျပန္လည္ဆယ္ယူၾကေလသည္။

(၁၆.၄.၄၉)ရက္ေန႔တြင္ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္မွမႏၲေလး-ေမျမိဳ ႔ကားလမ္းအားစစ္ေဆးရန္ေရာက္ရွိလာေသာဗိုလ္မွဴးၾကင္နွင့္စစ္သည္မ်ားသည္မခ်စ္ပို၏အေလာင္းကိုစစ္အခမ္းအနားျဖင့္ေကာင္းမြန္စြာသျဂၤ ိဳလ္ခဲ႔ၾကေလသည္။

မခ်စ္ပိုအတြက္အမိန္႔စာအားဦးထြန္းအံုမွဖတ္ၾကားေၾကာင္းသိရွိရေလသည္။

နိုင္ငံေတာ္အတြက္……အသက္ကိုပဓနမထားပဲ……သူရသတိၱေျပာင္ေျမာက္စြာျဖင့္ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိရဲဝံ႔စြန္႔စားစြာတိုက္ပြဲဝင္ခဲ႔ေသာ``မခ်စ္ပို´´အား(၁၉၅၀)ျပည့္နွစ္၊လြတ္လပ္ေရးေန႔တြင္နိုင္ငံေတာ္အစိုးရမွ``သူရ´´ဘြဲ႔တံဆိပ္ေတာ္အားခ်ီးျမင့္ေပးအပ္ခဲ႔
ေလသည္။ ေမျမိဳ ႔ရွိ မခ်စ္ပို၏အုတ္ဂူေလးကိုအစဥ္အဆက္ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခဲ႔ၾကေလသည္။

(၁၉၆၀)ျပည့္နွစ္တြင္ေမျမိဳ ႔အင္ဂ်င္နီယာတပ္၌ဗိုလ္မွဴးတင္ေမာင္(သိပၸံမွဴးတင္)တပ္မွဴးျဖစ္ေသာအခါအုတ္ဂူေလးကိုျပန္လည္မြမ္းမံခဲ႔ေၾကာင္းသိရွိရသည္အမိေျမကိုခ်စ္ေသာအာဇာနည္အမ်ိဳးသမီး``သူရမခ်စ္ပို´´၏အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလးကို ျပင္ဦးလြင္ျမိဳ ႔ ထံုးဘိုရပ္တြင္ယေန႔တိုင္တည္ရွိေနဆဲျဖစ္ပါသည္။

မသိနားမလည္ၾကသူအခ်ိဳ ႔ကအုတ္ဂူ
သခ်ၤဳိင္းမွာျမိဳ ႔ထဲေရာက္ေနသျဖင့္ေရႊ႔ပစ္သင့္သည္ဟုယူဆေနၾကပါသည္။ ``သူရမခ်စ္ပို´´၏အုတ္ဂူသည္သခ်ၤဳိင္္းမဟုတ္ပါ။ေမျမိဳ ႔(ျပင္ဦးလြင္)ကိုခ်စ္ေသာ၊ေမျမိဳ ႔တိုက္ပြဲတြင္ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ား၏စိတ္ဓါတ္ကိုျပဆိုေနေသာ…ဂုဏ္ေရာင္ကိုထြန္းလင္းေစေသာစံအိမ္ေလးတစ္ခုသာျဖစ္ပါသည္။`သူရမခ်စ္ပို´´သည္႐ုပ္ခႏၶာေသဆံုးသြားေသာ္လည္းစြမ္းရည္သတိၱမေသဆံုးေသးေသာထာဝရရွင္သန္ေနမည့္ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသည္အုတ္ဂူစံအိမ္ေလးထဲတြင္အိပ္ေပ်ာ္ေနျခင္းသာျဖစ္သည္ဟုမွတ္ယူနားလည္မိပါသည္။
္